Regioplan heeft in opdracht van UWV onderzoek gedaan naar de rol van loonkostensubsidie bij de aanname van personen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Het betreft een onderzoek onder werkgevers. Hoeveel aantrekkelijker wordt een kandidaat door de inzet van loonkostensubsidie? Verschilt het effect van de subsidie tussen uitkeringsgroepen? Kan de subsidie compenseren voor onvolkomenheden zoals het niet voldoen aan opleidings- en/of ervaringseisen of het niet fulltime beschikbaar zijn? Welke rol speelt de leeftijd in het keuzeproces?

Gebruikmakend van conjunctanalyse, ook bekend als de vignettenmethode, wordt antwoord op deze en andere vragen gegeven. Conjunctanalyse maakt het mogelijk het keuzeproces te simuleren dat een werkgever doorloopt bij de keuze tussen kandidaten voor het vervullen van vacatures.

Samen met re-integratie-professionals is in door het Gildenetwerk Re-integratie (waarvan Roeland van Geuns deel uitmaakt) een beschrijving opgesteld voor uitvoerders in de sector Werk en Inkomen aan de hand waarvan zij kunnen nagaan hoe zij met klanten moeten omgaan die op grond van hun overtuiging niet mee willen of kunnen werken aan hun eigen re-integratie. De handreiking bevat niet alleen praktische tips, maar ook een theoretsiche onderbouwing op grond van wetenschappelijke inzichten onder andere vanuit de sociaal-psychologie.

Deze publicatie is nog niet openbaar. Meer informatie is te vinden op www.gildenetwerk.nl.

Op verzoek van de redactie van het Tijdschrift voor Arbeidsvraagstukken heeft Jos Mevissen in 2008 een column geschreven over het advies van de Commissie Arbeidsparticipatie, doorgaans aangeduid als de Commissie Bakker. Er was indertijd veel te doen om de publicatie van het advies van de Commissie en de column past in dit debat.

U vindt de column hieronder.

In het Parool van 28 december 2010 laat Roeland van Geuns zijn licht schijnen op de discussie over verplicht werken voor en door bijstandsgerechtigden. Hij voert aan dat het om een tegenoprestatie vragen aan bijstandsontvangers in de vorm van werken zeer verdedigbaar is, maar op zich niet nieuw. Tegelijkertijd onderstreept hij dat de meeste mensen niet voor niets in de bijstand zitten. Velen van hen missen de competenties en vaardigheden om op de reguliere arbeidsmarkt aan de slag te kunnen gaan. Voor de meesten geldt dat werkgevers eenvoudig niet geïnteresseerd zijn om deze mensen in dienst te nemen: ze zijn niet productief genoeg. In een evenwichtige discussie over rechten en plichten van bijstandsgerechtigden de vraagzijde van de arbeidsmarkt (de werkgevers) dus nadrukkelijk betrokken worden. Uiteindelijk moet het werk in een arbeidsorganisatie verricht worden. dat vraagt ook werkgevers die bereid zijn de uitkeringsgerechtigden een kans te geven én het vraagt werkgevers die bereid zijn na te denken over inhoud en randvoorwaarden van de werkplekken waar deze mensen zouden kunnen werken.

Samen met Nico Opstelten schreef Jos Mevissen een artikel in het Sociaal Bestek over de veranderingen in arbeidsmarktbeleid. Het artikel gaat in op de manier waarop wordt samengewerkt tussen arbeidsmarktpartijen en de manieren waarop deze veranderingen te ondersteunen en te versnellen zijn.

Het artikel vindt u hieronder.

Het tijdschrift “Aan de slag”, voorheen het Maandblad Re-integratie, wil een bijdrage leveren aan de professionalisering van de uitvoering en uitvoerders in de sociale zekerheid en dan met name de re-integratieprofesssionals. In dat kader is het blad op zoek gegaan naar een antwoord op de vraag hoe deze uitvoerders opgeleid worden. Roeland van Geuns (Regioplan en redactie Aan de slag) en Peter van Eekert komen tot de conclusie dat er nog geen duidelijke structuur is en dat er relatief weinig gerichte opleidingen zijn. Tegelijkertijd is de behoefte groot om tot een goede opleiding te komen. Er liggen met andere woorden flinke uitdagingen.

In het Maandblad Reïntegratie (inmiddels ongedoopt tot “Aan de slag”) stelt Roeland van Geuns aan de orde dat effectieve re-integratie niet bereikt zal en kan worden door alleen maar in de praktijk uit te voeren. De re-integratiewereld zal niet of veel te langzaam leren wanneer niet ook geëvalueerd wordt. In vergelijking met andere landen (bijvoorbeeld de VS en Duitsland) wordt er in Nederland weinig, slecht gestructureerd en tamelijk oppervlakkig onderzoek gedaan naar de effeciviteit en inhoud van re-integratie-activiteiten. Daarom pleit hij voor een veel steviger aanpak van evaluaties. Alleen dat maakt het mogelijk uiteindelijk te komen tot een “evidence based” uitvoering waarin afdoende effectiviteit en de juiste selectiviteit van re-integratie bereikt wordt.

Studie naar de manier waarop gemeenten invulling geven aan reintegratiebeleid voor allochtone bijstandsclienten, alsmede het bereik en de (bruto-)effectiviteit daarvan. Met aanbevelingen voor beleid.

Met de wet stimulering arbeidsparticipatie (STAP) heeft UWV de bevoegdheid gekregen nieuwe re-integratie instrumenten in te zetten voor daartoe geïndiceerde klanten. Een van die instrumenten is de loonkostensubsidie (LKS). LKS wordt ingezet bij de re-integratie van klanten met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Werkgevers krijgen een subsidiebedrag indien zij een geïndiceerde cliënt in dienst nemen.

In opdracht van UWV deed Regioplan onderzoek naar de meerwaarde van het instrument loonkostensubsidie. In het onderzoek stonden de volgende vragen centraal:
1. Voor welke klanten leidt het gebruik van LKS tot het vinden van werk, en welke klanten stromen vervolgens na een jaar LKS door naar een duurzame baan zonder subsidie?
2. Welke rol speelt het instrument LKS bij de aanname door werkgevers van werkzoekenden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt?

Het onderzoek bestaat uit twee metingen onder werkgevers, werknemers en re-integratiebedrijven. In een afzonderlijk onderzoek is het keuzeproces van werkgevers bij het vervullen van vacatures is kaart gebracht. Hierbij is gebruik gemaakt van conjunctanalyse (ook bekend als vignettenmethode).

Hieronder vindt u de rapportage van de eerste meting van de monitor Loonkostensubsidie. De rapportage over het keuzeproces van werkgevers vindt u hier.

De onderkant van de arbeidsmarkt staat volop in de schijnwerpers. Allereerst omdat er steeds meer evidentie is voor het feit dat non-participatie aanzienlijk hogere kosten met zich mee brengt dan participatie. Maar ook omdat de uitsluiting van mensen met beperkingen uit de arbeidsmarkt niet meer toelaatbaar wordt gevonden. Een derde reden is de noodzaak voor groeiende arbeidsparticipatie van iedereen, een noodzaak die ontstaan is door de vergrijzing en ontgroening. Vandaar dan ook dat in recente beleidsdiscussies en in het regeerakkoord wordt aangegeven dat meer inspanningen nodig zijn om mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt toe te leiden naar de arbeidsmarkt.